از طمع تا وحشت

یادداشتی از آرسام علیپور در وصف کتاب: در این کتاب خانم جسیکا شما را با تیپهای شخصیتی متفاوتی در بازارهای مالی آشنا میکند که راهنمای بسیار ارزشمندی برای شماست تا بتوانید تیپ شخصیتی خود را بشناسید و بدانید جهت حرفه ای شدن نیاز به چه تغییراتی دارید. در این کتاب به این موضوع اشاره میکند که چرا افراد کشور آلمان یا وارد بورس نمیشوند یا اگر قرار به ریسک کردن باشد ترجیح میدهند بجای ریسک در بورس به کازینو بروند…

سخن مترجم

وقتی این کتاب را خواندم با خود اندیشیدم که اگر شانس آورده بودم و دو سال زودتر آن را خوانده بودم، احتمالا دچار آن زیان چند صد میلیون تومانی نمی شدم؛ زیانی که از یک سو به دلیل ضعف های روانی، خوش خیالی، اعتماد بی جا و طمع خودم رخ داد و از سوی دیگر، ریشه در نادانی افراد خود بزرگ بینی داشت که می خواستند با پول بیشتر، دردها و رنج های روانی خود را تسکین دهند ولی تنها به مال و جان و تن خود و دیگران آسیب بیشتری بزنند و انگیزه ی اول من از ترجمه ی این کتاب این بود که هموطنان و هم زبانان عزیز هم ماجرای ذکر شده در کتاب وشرح کلاه برداری ها، زندان ها و خودکشی های دل خراش را بخوانند و در آن تامل نمایند و از درس های ارزشمند آن ها استفاده کنند. لازم نیست هر یک از ما مثل استیون اسپیلبرگ اسیر کلاه برداری چند میلیون دلاری شویم تا بفهیم زیر نقاب چهره ی دوست داشتنی برنارد مادوف، گرگی در لباس میش نشسته است که با سرمایه ها، روان و زندگی افراد جامعه بازی می کند. من هم لازم نبود در عمل این را تجربه کنم ولی متاسفانه دانش و شناخت لازم را نداشتم. امیدوارم شما این فرصت را داشته باشید تا قبل از آن که اسیر ترفندهای ذهنی خودتان یا گرفتار «میکرو مادوف»های خوش تیپ و باکلاس و درعین حال بیمار و بی رحم شوید، خود و واقعیت های بورس و انسان را بشناسید.

نکته ی جذاب این کتاب، بررسی 10 تیپ شخصیتی مشکل آفرین در بورس است که هر یک از ما، کم و بیش قدری از خصوصیات هر کدام از این تیپ ها را در خود داریم. شناخت این روحیات به طور حتم به ما کمک می کند سرمایه گذار بهتری باشیم . هم خود و هم اقتصاد و نظام تولید از آن نفع ببریم. به شخصه از آشنایی با برخی خصوصیات اخلاقی جامعه ی آلمان در روابط با سرمایه گذاری و بورس بسیار شگفت زده شدم. از جمله این که آلمانی ها فرهنگ سهام داری ندارند، بیش از حد محتاطند و اگر بتوان آن ها را متقاعد کرد که قدری شجاع تر باشند یک راست سراغ قمار بازی می روند! …

فصل اول

پیشگفتاری از مارکوس کخ

من کیستم؟

در جهان امروز، نقشه جغرافیایی دیگر تنها شامل مکان هایی نیست که به آن ها سفر کنیم، بلکه جاهای دیگر، به خصوص بازارهای مالی را نیز می شود. سرمایه گذاران در این فضا دائماً در معرض نظرات متخصصان و خبر نگاران بازارهای مالی هستند که با وصفی اشتها برانگیز، مسیرهای ممکن برای رسیدن به اهداف مالی مشخص شده روی نقشه را نشان می دهند و برخی رویدادهای محتمل در مسیر را شرح می دهند. غافل از اینکه نه بورس جایگاه علمی دارد و نه کسی از آینده خبر دارد. به محض اینکه از روی نقشه به دنبال مقصدی به راه می افتیم محیط پیرامونی لحظه به لحظه تغییر می کند، شرایط مفروض عوض می شوند و رخدادهای غیر مترقبه مرتبا به من وشما یادآور می شوند که امیدواری به معنای دانستن نیست؛ یعنی ما در بورس چیزی نمی دانیم و تنها به احتمالات امیدواریم.

اقتصاددانان، تحلیلگران، استراتژیت ها و مدیران صندوق ها هم همگی انسان های عادی هستند و نمی توانند آینده را پیش گویی کنند و نرخ پایین آمار موفقیت آن ها، خود دلیل این دعاست. در واقع آن ها هم فقط در این مسیر سعی خود را می کنند و البته پول خوبی هم بابت آن می گیرند. یعنی آن ها هم، درست شبیه سیستم های مسیریاب خودرو، سعی می کنند بهترین مسیر را برای سرمایه گذاری و رسیدن به هدف مطلوب بیابند اما حتی بهترین دستگاه GPS هم نمی تواند رویدادی چون یک گوزن وسط جاده یا ترکیدن لاستیک را پیش گویی کند. مثل تمام فعالیت های دیگر زندگی واقعی، در بورس هم در ضمن امیدواری باید فرض را بر این گذاشت که شرایط آن گونه که باید، نخواهد بود. حرکت بر اساس اصل امیدواری خصیصه ی خوبی است چون در غیر این صورت، چه کسی با دانستن نرخ طلاق 46 درصدی حاضر به ازدواج می شد؟! زندگی خود یک ریسک و در عین حال یک فرصت است. ریسک و فرصت با هم گره خورده اند. از دیدگاه آمار تاریخی، متوسط عایدی سالانه بازار سرمایه، همواره چند درصد بالاتر از نرخ رشد سالانه ی دستمزدها بوده است. ظاهراً انتخاب بهتر دیگری وجود ندارد. آیا با این وجود نباید از خود بپرسیم که : پس چرا مردم وارد بازارهای مالی نمی شوند؟